او

عشوه چشمان خمار آلودت                                                          

پهنه بی پایان اندوه زمانه را                                                                

 از قلبم می ستاند                                                                                 

جعد زلف مشکینت                                                                        

روزها را که پر از سحر است                                                               

 از خاطرم می زداید